Al vanaf dat ik het me kan herinneren ben ik gek op treinen. Hoe dit komt weet ik niet zeker. Maar ik denk dat het aangewakkerd is toen ik als klein kind met m'n ouders een paar keer per jaar naar m'n grootouders reisde met de trein. Als klein jochie komt zo'n "grote"trein wel heel indrukwekkend over zoals ook tijd langer lijkt te duren als je jong bent en afstanden veel groter lijken.
De liefde voor het spoor is gebleven en of het zo moest zijn, reisde ik een groot deel van m'n leven veel en dagelijks met de trein. Vooral voor het werk was het reizen per trein gewoon goed geworden.
Al vrij snel kregen we, als kind, met sinterklaas een electrische modeltrein van Trix Express. Eerst nog delen met de broers om deze later mee te mogen nemen toen ik het huis uit ging. Meerdere banen heb ik uitgelegd en gedeeltelijk gebouwd. Helaas is het nooit echt tot een volledige baan gekomen. Al snel werden er andere prioriteiten gesteld in ruimte en bezigheden door de kinderen.
Het materieel staat nu in de vitrine maar de aantrekkingskracht is er nog steeds. Uitsluiten om ooit nog eens opnieuw te starten kan ik niet.
Wel kreeg de treinhobby een zekere wending een paar jaar geleden toen de fotografie erbij kwam en ik door omstandigheden een tijdje thuis was. De microsoft trainsimulator had mijn aandacht getrokken en op het verlanglijstje gezet. Deze wens werd snel vervuld en aan de slag ermee. Iniddels de overstap gemaakt naar Train Simulator 2012 van Steam. Hoewel de treinhobby hiermee een andere dimensie kreeg kan ik me naar hartelust uitleven. Je kunt met een simulator zowel rijden met treinen (misschien nog wel spannenender dan met de modeltrein) als creatieve invulling geven aan de baan(trajecten), materieel (treinen) en scenerie(landschap, gebouwen etc.). De fotografie is dan een prima hulpmiddel om de werkelijkheid in beeld te brengen en te vertalen naar de simulator.
Dit alles staat nog in de kinderschoenen maar geeft voldoende invulling aan mijn vrije tijd.
